امروز یک جمله ای خواندم از انیشتین <زندگی مثل دوچرخه سواری است برای حفظ تعادل باید به راندن ادامه دهی >

تمام امروز این جمله توی ذهنم موج میزد . چقدر توصیف جالبی است از زندگی اصل اولیه تعادل و قانون دوم حفظ تعادل و سومین مرحله ادامه روند راندن .

فکر کردم  مسیر زندگی را اگر به جاده ای ناهموار توصیف کنیم گاه بر اثر  ناموزون بودن ممکن است گاهی به چپ وگاهی به راست متمایل شویم اینکه بتوانیم با تسلط کامل بر فرمان دوجرخه  یعنی همان عقل ودرایت و خوب نگاه کردن به روبه رو یعنی درنظر گرفتن موانع برای راحت راندن یعنی مطالعه وتحقیق با دیده باز و چشم مسلح به تحربه درمسیر زندگی به راحتی  می رانیم .

حتی اگر به چپ وراست خمیده شویم ویا وجود مانعی چون سنگلاخ و جار وخاشاک وتپه وگودال مارا از راندن باز نمی دارد زیرا که به خوبی از ابزارهای خویش بهره واستفاده کافی و وافی را میبریم . حتی با طمانینه وآرامش لحظاتی در سرازیری صاف و بی مانع فرمان را  رها میکنیم وسوت زنان ادامه  میدهیم . پس باید رکاب زد حرکت کرد .

زندگی وجریان زندگی در پویایی و حرکت است .خوب برانیم محکم و متعادل و مسلط .