انسان همیشه محتاج است ، به یک نقطه امن ، به یک تکیه گاه ، به فردی قدر تمند تر از خودش.

به همین دلیل است که گاهی اوقات به عشق پناه میبرد . بعضی انسانها در مواقعی که احساس ضعف می کنند ودرمواقعی که شکست خورده اند بیشتر در معرض عاشق شدن قرار می گیرند ، چون روحشان نیاز دارد به کسی تکیه کند ، به کسی اعتماد کند واورا بهتر وقوی تر از خود بداند، شاید به همین دلیل است که بسیاری از روابط عاطفی پس از مدتی سرد می شوند . دقیقا از جایی که زمان ، واقعیت فرد مقابل را نشان میدهد ، نشان می دهدکه او آدم عجیبی نیست ،  اوهم کسی مثل ماست ، با نقاط قوت والبته ضعف های زیاد احتمالا آسان ترین افراد برای دوست داشتن وعشق ورزیدن ، کسانی هستند که هنوز درباره اشان چیزهای زیادی نمیدانیم .

این مطلب را درجایی خواندم . به عقیده من نقایص زیادی دارد . این که انسان براساس نیاز به تکیه گاه عاشق شود وکسی را بخواهد که از او قدرتمند تر باشد و برای اینکه پس ازمدتی دریابد که  نه او هم آدمی مثل من است و حالا دیگر بروم وارتباط را قطع کنم ، به جایی نرسیدم و..

عشق واژه مقدسی است این روح انسان است که فطرتا طالب عشق است و جویای عشق عاشق شدن مراتب ومراحلی دارد به قول حضرت مولانا:

عشقی کز پی رنگی بود

عشق نبود عاقبت ننگی بود

عاشق به دنبال سود وزیان نیست. عاشق خود مامن و تکیه گاه است، عاشق خودرا فدای معشوق میکند انتظاری از محبوب خویش ندارد عشق سودای بی سودی است نه تنها سود ندارد که یک سر همه هستی را میبازد به یک نگاه معبود..

عاشق معشوقش را همان طور که هست میخواهد زشت را زیبا میبیند ، فقیر را پادشاه

می بیند ، کنیز را  ارباب می بیند ، سیاه  را سفید می بیند . درنظر عاشق معشوقش همه زیبایی و ظرافت و شیرینی است اصلا جز معشوقش چیزی نمی بیند . این همه حکایت های عاشقانه شنیده ایم وخوانده ایم حالا بعد از اینهمه شعر و نظم ونثر وروایت وحکایت

پی برده ایم که اگر معشوق را مثل خود دیدیم میرویم یک معشوق بهتر پیدا میکنیم این هم از روایت عشق درقرن دود وآهن درشهر های آلوده و کثیف و سرب زده! تعریفش از عشق بهتر از این نمی شود جماعتی که خانه اشان در اینستا گرام و کانالهای تلگرامی و توییتر و … دیگر مجاز هاست عشق حقیقت است نه مجاز عالم مجاز را درکی از حقیقت نیست مثل تفاوت کرباس و دیبا…