آیا آدم مغروری هستید ؟
تعریف شما از غرور چیست ؟
آیا غرور را جزء صفات پسندیده خویش می بینید، یا آن را جزئی از نقاط ضعف خویش .
اصلا غرورصفت رذیله ومضموم است یا جزئء محسنات نیکوست .
چرا درمدح وستایش کسی با تایید وتحسین میگوییم فلانی آدم مغروری است و جای دیگر کسی را به علت داشتن این صفت نکوهش می کنیم .
در فرهنگ معین چندین معنی از این کلمه آمده .
فریب دادن ، به خود بالیدن ، تکبر ونخوت ، فریفتگی
طبق یک تحقیقات میدانی کوچک از چند نفر،که خصوصیات اخلاقی شان را می شناسم متوجه برداشتهای اشتباه از این واژه وبه قولی تفسیر به رای آنها به نفع خویش بوده ام
فردی تکبر ونخوتش را باین واژه هم ردیف میکند، که گویا تعریف بعیدی هم نیست زیرا در واژه نامه نیز اینگونه بیان شده است.
فردی که بدون هیچ تحرک وتلاشی برای تغییر وضعیت خویش ماندن در همان سطح را ترجیح میدهد، و وقتی که از او سوال میکنی چرا ؟
برای پیشرفت خود اقدامی نمی کنی ؟
داد سخن میدهد که، من آدم مغروری هستم وتلاش در سطح پایین واز صفر شروع کردن در سطح من نیستو
من نگاهم به افقهای بلندی است که می بایست به خورشید چنگ بزنم وستاره ها از دامانم آویزان باشد.
والی ماشالله از حرفهای بزرگ توخالی توجیهی برای تنبلی .
فرد دیگری را میشناسم که درمورد خصوصیت اخلاقی اش دائم دیگران را زیر سوال میبرد واز آنها ایراد میگیرد وانتقاد میکند وخود را درهر مسئله ای دانای کل می داند.
غرور وتکبرش مانع از این است که نگاهی به خویش بیاندازد .
یک روز هم به معایب خودش فکر بکند واگر کسی انتقادی از او بکند چنان برخوردی با او خواهد کرد که …
ودرجواب میگوید من آدم مغروری هستم .
گاهی غرور را در کودکی مشاهده کرده ام، که میخواهد تمام کارهایش را خودش را به تنهایی انجام دهد وبه دیگران اثبات کند که دیگر کودک نیست.
حتی اگر شده دوپایش را دریک پاچه شلوار بکند به نظرم این زیباترین نوع غرور است .
گاهی فردی نیاز مند کمک مالی است ودر شرایط سخت قرار دارد ولی حاضر نیست کمک دیگری را بپذیرد که این مناعت مغرورانه نیز بسیار پسندیده است.
اما درمورد اول شخص نه تنها یاری دیگران را حق خویش می داند و اگر دراین مورد غرورش را یاد آور شوی بسیار آزرده میشود و باز همان کلمه غرور را به کار میبرد ودر مورد دوم شخص با کمال صراحت باز گویی معایبش رانمی پذیرد و لجاجت کامل برای تداوم رفتارش دارد .
اما به نظر من غرور یعنی تلاش کنی وشبانه روز برای رسیدن به هدفت هر کاری بکنی وحتی سخیف ترین کارها .
مثل مادری که برای سیر کردن شکم بچه هایش حاضر است هر کاری بکند وشرافتمندانه وبا غیرت، به جای اینکه فرزندانش را به گدایی ودست درازی کردن بیاموزد .
تلاش و کوشش را الگوی آنها قرار میدهد خانه مردم را تمیز میکند اما زیر بار کسی نمیرود و شرافت خویش وفرزندانش را حفظ میکند .
غرور زمانی است که زحمات این مادر ثمره داده و فرزندان خوب و موفقی را پرورانده و در لحظات موفقیت آنها پیروزمندانه سرش را بالا میگیرد ودر خود احساس غرور میکند .
تنها اینجا واؤه غرورمفهوم خویش را یافته است .
آخرین نظرات: